یارب یارب سرابم، آبم کن
خالی زگنه پر از ثوابم کن
اوّل ببرم زملک خود بیرون
آنگاه زدرگهت جوابم کن
در آتش هجر خود مسوزانم
هر طور که خواستی عذابم کن
من بنده ی نفِس خویشتن بودم
تو بنده ی درگهت خطابم کن
من بر کرمت حساب ها کردم
تو عفو، گناه بی حسابم کن
مهمانِ پیمبر تو گردیدم
همسایه ی گُل شدم گُلابم کن
بر خاک مدینه سجده آوردم
خاک قدم ابوترابم کن
خواهم همه حال، بنده ات باشم
هر چند بدم تو انتخابم کن
سنگم سنگم تو گوهرم گردان
خاکم خاکم تو دُرّ نابم کن
از آتش دوزخم خلاصی ده
با داغ محبّتت کبابم کن
در سایه ی قبر مخفی زهرا (س)
با فیض نگاهی آفتابم کن
بردار حجابِ چشمِ «میثم» را
بینای جمال، بی حجابم کن
ــــــــــــــــ
